NON-FICTION

โครงเรื่องสองเรื่องที่ถักเปียความรักต่างเพศที่มีการเล่าเรื่องที่สองซึ่งมักเกี่ยวข้องกับงานเป็นรากฐานที่สำคัญของฮอลลีวูดคลาสสิก มันแต่งงานกับชีวิตส่วนตัวและสาธารณะ การแสดงความสามัคคีที่มีความสุขของพวกเขาในจุดไคลแม็กซ์เดียว การแก้ไขปัญหาทั้งหมดในเวลาไม่นาน Olivier Assayasอาจดูเหมือนผู้สมัครที่ไม่น่าจะฟื้นการก่อสร้างนี้ในวันนี้ แต่Non-Fiction – ชื่อ Doubles ที่เล่าขานกันในภาษาฝรั่งเศสดั้งเดิม – ทำอย่างนั้นโดยสลับไปมาระหว่างเรื่องราวที่คลุมเครือเกี่ยวกับวิกฤตการพิมพ์วรรณกรรมในยุคดิจิทัลและชีวิตที่ล่วงประเวณี ของสมาชิกของคลาสสร้างสรรค์แทนที่จะใช้สูตรอย่างเฉื่อยเฉื่อย การหวนคืนสู่โครงสร้างแบบคลาสสิก – การกลับมาพร้อมๆ กันกับการแก้ไขครั้งใหญ่ –

สะท้อนถึงความหมกมุ่นในหัวข้อหลักของภาพยนตร์ กล่าวคือ คนเก่าต้องเปลี่ยนแปลงและปรับตัวอย่างไรหากจะก้าวให้ทัน กับของใหม่ อัสสยาถือความพากเพียรอยู่ในมือข้างหนึ่งและการกลายพันธุ์ในอีกมือหนึ่ง อัสสยาสร้างโครงเรื่องซ้ำสำหรับยุคที่งานและชีวิตแยกไม่ออก

การมีคู่สมรสคนเดียวเป็นเรื่องแต่งและอัลกอริธึมกำหนดวัฒนธรรมโครงงานของ Non-Fiction ถูกกำหนดขึ้นในโลกแห่งวรรณกรรมเป็นหลัก ตัวละครหลัก Alain ( Guillaume Canet ) เป็นบรรณาธิการของสำนักพิมพ์ที่มีชื่อเสียง ด้วยความช่วยเหลือของน้องลอร์ ( คริสตา เธเรต์ ) หัวหน้าฝ่ายดิจิทัลทรานสิชั่น ซึ่งเขามีชู้กับเขา เขาพยายามที่จะเชื่องสัตว์แห่งการเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยีเนื้อหาการเล่าเรื่องนี้ไม่ได้เป็นเพียงขอบเขตของการเขียนเท่านั้น แต่ยังรวมถึงการพูดด้วย: ภาพยนตร์เรื่องนี้เต็มไปด้วยการพูดคุยกันอย่างยาวนาน ซึ่งทุกความคิดเห็นที่คุณเคยได้ยินเกี่ยวกับผลกระทบของการแปลงเป็นดิจิทัลในการผลิตทางวัฒนธรรม อินเทอร์เน็ตจะช่วยรักษาวรรณกรรม อินเทอร์เน็ตจะทำลายวรรณกรรม มันเป็นยูโทเปียที่เป็นประชาธิปไตย มันคือศูนย์บ่มเพาะอนาธิปไตยของการเมืองหลังความจริง บล็อกคืออนาคต บล็อกนั้นไร้ค่า นักวิจารณ์เสียชีวิต นักวิจารณ์เกิดใหม่ในฐานะนักวิจารณ์ Twitter ฉันสามารถไปต่อแม้ว่าภาพยนตร์เรื่องนี้ส่วนใหญ่ไม่แยแสกับประเด็นเหล่านี้ แต่การอ้างอิงถึงนักปรัชญา Theodor Adorno, นักเขียนนวนิยาย Thomas Bernhard และกวีและนักวิจารณ์ Stéphane Mallarmé ถูกโปรยไปทั่ว โดยมีการกำหนดตัวละครเป็นบุคคลที่มีสิทธิพิเศษทางชนชั้นอย่างแน่นหนาบิลดุง– การเพาะปลูกด้วยตนเอง – ยังคงเป็นพื้นฐาน ไม่ว่าจะเป็นการพิมพ์หรือ Kindleเว็บดูหนัง

การดูตัวละครที่เปลี่ยนแปลงได้เหล่านี้แสดงความเห็นเกี่ยวกับอินเทอร์เน็ตเป็นเรื่องน่าขบขัน และแน่นอนว่าจะเป็นช่วงเวลาที่น่าสนใจสำหรับผู้ชมในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า แม้ว่าการซักซ้อมประเด็นพูดคุยที่เสื่อมโทรมจำนวนมากก็เสี่ยงที่จะกลายเป็นเรื่องน่าเบื่อหน่าย ถ้าคนเหล่านี้ได้รับการปลูกฝัง ฉลาดมาก ทำไมฉันเคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน? ในมือของผู้อำนวยการคนอื่น นี่อาจเป็นคำวิจารณ์ที่น่าขันเกี่ยวกับความซ้ำซากจำเจของชนชั้นนายทุน แต่อัสสยาก็แสดงออกมาอย่างตรงไปตรงมาและจริงใจตรงกันข้ามกับการพูดคุยที่ช่างพูดเกี่ยวกับ e-book และแท็บเล็ต เรื่องอื่นๆ ของ Non-Fiction – ที่เกี่ยวกับการไม่ทำงาน แต่เพื่อชีวิต และโดยเฉพาะอย่างยิ่งชีวิตของคู่รักชนชั้นนายทุนตรง – เป็นเรื่องราวของคนที่ยังไม่ได้พูด Alain ไม่ใช่คนเดียวที่หลงทาง: Selena ( Juliette Binoche ) หุ้นส่วนของเขาได้นอนกับผู้เขียนคนหนึ่งของเขา Léonard ( Vincent Macaigne ) เป็นเวลาหกปี ไม่ว่าอแลงจะรู้เรื่องนี้หรือไม่ก็ยังไม่ชัดเจน สิ่งที่ชัดเจนคือถ้าเขารู้และเขาอาจจะไม่เคยพูดคุยกันตรงๆ น้ำใสใจจริงแทบจะไม่มาถึงเลย และเมื่อเป็นเช่นนั้น เช่นเดียวกับการสนทนาระหว่างLéonardและคู่หูของเขา Valérie ( Nora Hamzawi ) ก็ถือว่าไม่จำเป็นและไม่พึงปรารถนาต่างจากคำกล่าวที่โวยวายเกี่ยวกับชะตากรรมที่รอคอยวรรณกรรมเมื่อกำไรคือราชาและชีวิตออนไลน์ ความพัวพันทางความรักของ Non-Fiction นั้นเต็มไปด้วยการไม่เปิดเผยข้อมูล ซึ่งทำเครื่องหมายด้วยความเฉยเมยที่พลิกผันความเฉลียวฉลาดของแผนงานอย่างน่าทึ่ง เมื่อนำมารวมกัน การเล่าเรื่องสองสายของภาพยนตร์เรื่องนี้ชี้ให้เห็นถึงความแตกต่างของการสื่อสารส่วนตัวจากการประกาศในที่สาธารณะ แลกกับวาทกรรมที่น่าเบื่อเป็นครั้งคราวเกี่ยวกับอนาคตของหนังสือเล่มนี้ด้วยการทำให้เป็นมากกว่าแค่ความเผ็ดร้อนสารคดีหลีกเลี่ยงไม่ให้มีศีลธรรมเกี่ยวกับความไม่ซื่อสัตย์ที่ซ่อนอยู่ของตัวละครเป็นส่วนใหญ่ โดยมองว่าสิ่งเหล่านี้เป็นส่วนที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ของการเป็นหุ้นส่วนระยะยาว และถึงแม้จะเป็นสิ่งที่ช่วยให้พันธมิตรเหล่านั้นทำงานได้ Joan Didion เขียนอย่างมีชื่อเสียงว่า “เราเล่าเรื่องเพื่อมีชีวิตอยู่” อัศยาเสนอว่าจริง ๆ แล้วเราเล่าเรื่องคนที่เรารักเพื่อจะมีชีวิตอยู่อย่างเท่าเทียมกัน อแลงและเซเลนาดูเหมือนจะมีความสัมพันธ์ที่มีความสุขเพียงพอ แม้ว่าการโต้ตอบหลายครั้งของพวกเขาจะตั้งท้องด้วยข้อความย่อย เต็มไปด้วยกรณีที่สิ่งที่พูดนั้นไม่ตรงตามความหมายในฉากเหล่านี้ และอาจเป็นไปได้มากที่สุดในการสรุปบทสนทนาระหว่างเลโอนาร์ดกับวาเลรี อัสซายาแนะนำว่าอาจผิดที่จะสรุปว่าความสนิทสนมนั้นดีที่สุดด้วยความซื่อสัตย์สุจริตอย่างเต็มที่ ซึ่งถือว่าผิดที่จะคาดหวังว่าเราจะพร้อมเสมอกับผู้ที่ อยู่ใกล้เราที่สุด เช่นเดียวกับศิลปะแห่งวรรณคดีต้องเข้านอนกับการค้าเพื่อมีชีวิตอยู่ในอีกวันหนึ่ง การอยู่รอดของความสัมพันธ์ที่โรแมนติกของภาพยนตร์เรื่องนี้ก็ขึ้นอยู่กับการก่อมลพิษในอุดมคติที่หวงแหน เมื่อความเป็นจริงสะดุด ภาพยนตร์ตลกเรื่องนี้มองว่าลัทธิปฏิบัตินิยมเป็นคำตอบที่ดีที่สุดการเปลี่ยนแปลงที่น่าทึ่งที่สุดของ Assayas ในโครงเรื่องสองเรื่องเกิดขึ้นในการแนะนำการเล่าเรื่องครั้งที่สามซึ่งตั้งแต่เริ่มต้น ทำลายความแตกต่างระหว่างงานกับความรัก ศิลปะ และชีวิต สิ่งนี้พบได้ในการปฏิบัติต่อนิยายอัตโนมัติของ Non-Fiction ซึ่งเป็นรูปแบบของอัตชีวประวัติที่สมมติขึ้นซึ่งเส้นแบ่งระหว่างความจริงและเท็จนั้นแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะวาดที่นี่ Assayas จับชีพจรของแนวโน้มร่วมสมัยในวรรณคดี: ในขณะที่ autofiction ได้ปรากฏตัวขึ้นในฝรั่งเศสตั้งแต่ทศวรรษ 1970 ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาได้กลายเป็นปรากฏการณ์ระดับนานาชาติด้วยความสำเร็จของนักเขียนเช่น Rachel Cusk, Karl Ove Knausgård, Ben Lerner และ Edouard Louis เป็นรูปแบบที่ ‘ฉัน’ มาบรรจบกับคำและโลก ที่ซึ่งประสบการณ์กลายเป็นเรื่องราว สมบูรณ์แบบสำหรับยุคของโซเชียลเน็ตเวิร์ก ซึ่งความจริงแท้ส่วนบุคคลเป็นสินค้าที่ยิ่งใหญ่ที่สุด หากวาทกรรมเรื่อง e-publishing ของภาพยนตร์เรื่องนี้ให้คำตอบชุดหนึ่งว่าเกิดอะไรขึ้นกับวรรณกรรมในยุคอินเทอร์เน็ต ความนิยมของนิยายอัตโนมัติก็นำเสนออีกเรื่องหนึ่งหนังสือเล่มใหม่ของลีโอนาร์ดทำให้เกิดกระแสนี้ ซึ่งเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ในชีวิตส่วนตัวของเขา ซึ่งรวมถึงความสัมพันธ์ของเขากับเซเลน่า รายละเอียดบางอย่างมีการเปลี่ยนแปลง: ชื่อของเธอแตกต่างออกไปและการด้งในโรงภาพยนตร์เกิดขึ้นระหว่างThe White Ribbon (2009) ของMichael Haneke แทนที่จะเป็นStar Wars: The Force Awakens(2015) คำโกหกที่ช่วยให้Léonardสามารถแสดงตัวเองว่าเป็นคนฉลาดหลักแหลมและน่าอับอายมากขึ้น เช่นเดียวกับการเป็นพันธมิตรที่ใกล้ชิดของ Non-Fiction ใน autofiction ของLéonard การแสดงตัวตนไม่เคยเป็นการสารภาพผิดโดยเด็ดขาด ความจริงโค้งไปตามความเร่งด่วนของผู้พูด หลายครั้งที่ Léonard ถูกขอให้เผชิญหน้ากับจริยธรรมในรูปแบบที่เขาเลือก และโดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องที่ละเอียดอ่อนว่าเขารับใช้ความสัมพันธ์ในชีวิตจริงเพื่อการบริโภคในที่สาธารณะได้อย่างไรหนัง

เขาหลีกเลี่ยงความกังวลดังกล่าว: ความเป็นจริงอาจเป็นสกุลเงินของเขา แต่นิยายเป็นข้อแก้ตัวของเขาตามความเป็นจริงของการเรียกชื่อภาษาฝรั่งเศสสองเท่า Non-Fiction นั้นเต็มไปด้วยการสะท้อน ที่น่าสังเกตก็คือ การมีส่วนร่วมกับนิยายอัตโนมัติไม่เคยทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างอัสสยาสกับภาพยนตร์ของเขาเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า หากกรรมการมีผู้รับมอบฉันทะ ไม่ใช่เลโอนาร์ด พ่อค้าที่น่าสงสารในชีวิตจริง แต่เป็นอแลงผู้ร่าเริงที่รวบรวมความคิดเห็นจากคนรอบข้างและกล่าวถึงอิงมาร์ เบิร์กแมนผู้กำกับที่อัสสยาสชื่นชมอย่างมาก เมื่อลอเรถามเขาว่าเขารู้คำพูดของเจ้าชายแห่งซาลินาจากตอนจบของThe Leopardหรือไม่ เขาก็ทำ: “ทุกอย่างต้องเปลี่ยนแปลงเพื่อให้สิ่งต่างๆ ยังคงเหมือนเดิม” ใน Non-Fiction เป็นเรื่องจริงของภาพยนตร์ วรรณกรรม ความสัมพันธ์ดูบอลสด